edycja 2.0
OTWARCIE/OPENING: 26.05, g. 19:00,
ul. marszałka Józefa Piłsudskiego 4
WYSTAWA CZYNNA/THE EXHIBITION IS OPEN: 26.05–26.06,
czw.–pt./tue.–fr. 15–19,
sb.–nd./sa.–su. 11–19
klikając na nazwisko zostaniesz przekierowan_ do instagrama
click on the name of the artist and you will travel to his/her instargram
Akademia Sztuki w Szczecinie
Aleksandr_ Demianiuk, Wiktoria Kucharczak, Martyna Pasternak,Paulina Pawłowska, Klaudia Prabucka, Kamil Winnicki, Mikołaj Wojnar, Izabela Wowczko, Melania Wróblewska
Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu
Daniel Dąbrowski, Lena Peplińska, Jakub Rudzik, Andrzej Staniek, Andrzej Szwabe, Maciej Szymkowiak, Kristina Visotskaya, Rafał Wojciechowski, Klara Woźniak
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi
Bartosz Fatek, Natalia Godek, Alicja Godyń, Nilo Hartman, Jakub Jezierski, Monika Jóźwicka, Michalina Kacperak, Hanna Nawrot, Grzegorz Piotrowski
for English scroll down
Za górami i lasami jeździł sobie pociąg numer 8304, którego trasa przecinała Szczecin, Poznań oraz Łódź, by w końcu po spożytej przez studentów i studentki sałatce z brokuła dotrzeć do Krakowa.
Pociągu nie ma, jest za to wystawa 8304.
I nie jest to baśń.
Po raz drugi w eksperymentalnej przestrzeni gromadzimy twórców/czynie związanych/e z trzema najważniejszymi pod względem fotografii polskimi uczelniami i po raz kolejny dzieła wybranych przez nas artystów i artystek pokazują, jak bardzo rozciągliwe jest to medium.
Szczecin zaskakuje figlarnością w społeczno-osobistych tematach, śmiejąc się przez łzy z siebie i z nas. Poznań z dystansem, ale również i z pedantycznym heroizmem przygląda się światu. Łódź unosi kurtynę, zaprasza na scenę i rozdaje maski, tym samym wskazując, że każdy/a z nas ma rolę do odegrania.
Fotografia została stworzona, żeby nikt nie rozpadł się w pamięci.
Rozpad to właściwie idealne słowo na opisanie tego, co za chwilę zobaczycie.
By doświadczyć tych dwudziestu ośmiu prac, nie wystarczy się przyglądać. Na samo patrzenie prace w pociągu 8304 są zbyt wymagające.
︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎
Beyond the mountains and the forest, there was a train, the 8304, tracing a route that went through Szczecin, Poznań, and Łódź. Eventually, long after the students had polished off the broccoli salad, it would pull into Krakow.
The train is no more, but there is an 8304 exhibition.
And it’s no fairy tale.
For the second time, in an experimental space, we bring together artists drawn from the three most important Polish universities in terms of photography. Once again, the works of the selected artists demonstrate the medium’s elasticity.
Szczecin surprises us with its playfulness toward socio-personal topics, laughing at itself and at us through tears. Poznań beholds the world at a distance, but also with pedantic heroism. Łódź raises the curtain, beckons us onstage, and passes out masks, thus indicating that each of us has a role to play.
Photography was devised so that no one would disintegrate into memory.
Disintegration is actually the perfect word to describe what you are about to see.
To experience these twenty-eight works, it is not enough to simply look. The work aboard the 8304 train demands more.
Za górami i lasami jeździł sobie pociąg numer 8304, którego trasa przecinała Szczecin, Poznań oraz Łódź, by w końcu po spożytej przez studentów i studentki sałatce z brokuła dotrzeć do Krakowa.
Pociągu nie ma, jest za to wystawa 8304.
I nie jest to baśń.
Po raz drugi w eksperymentalnej przestrzeni gromadzimy twórców/czynie związanych/e z trzema najważniejszymi pod względem fotografii polskimi uczelniami i po raz kolejny dzieła wybranych przez nas artystów i artystek pokazują, jak bardzo rozciągliwe jest to medium.
Szczecin zaskakuje figlarnością w społeczno-osobistych tematach, śmiejąc się przez łzy z siebie i z nas. Poznań z dystansem, ale również i z pedantycznym heroizmem przygląda się światu. Łódź unosi kurtynę, zaprasza na scenę i rozdaje maski, tym samym wskazując, że każdy/a z nas ma rolę do odegrania.
Fotografia została stworzona, żeby nikt nie rozpadł się w pamięci.
Rozpad to właściwie idealne słowo na opisanie tego, co za chwilę zobaczycie.
By doświadczyć tych dwudziestu ośmiu prac, nie wystarczy się przyglądać. Na samo patrzenie prace w pociągu 8304 są zbyt wymagające.
︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎︎
Beyond the mountains and the forest, there was a train, the 8304, tracing a route that went through Szczecin, Poznań, and Łódź. Eventually, long after the students had polished off the broccoli salad, it would pull into Krakow.
The train is no more, but there is an 8304 exhibition.
And it’s no fairy tale.
For the second time, in an experimental space, we bring together artists drawn from the three most important Polish universities in terms of photography. Once again, the works of the selected artists demonstrate the medium’s elasticity.
Szczecin surprises us with its playfulness toward socio-personal topics, laughing at itself and at us through tears. Poznań beholds the world at a distance, but also with pedantic heroism. Łódź raises the curtain, beckons us onstage, and passes out masks, thus indicating that each of us has a role to play.
Photography was devised so that no one would disintegrate into memory.
Disintegration is actually the perfect word to describe what you are about to see.
To experience these twenty-eight works, it is not enough to simply look. The work aboard the 8304 train demands more.
